exsanguis

ex-sanguis ( exang- ), e, adj., deprived of blood, without blood, bloodless (class.).

I.

Lit.:

unde animantum copia tanta Exos et exsanguis,

Lucr. 3, 721:

jacens et concisus plurimis vulneribus, extremo spiritu exsanguis et confectus,

Cic. Sest. 37, 79; cf.:

exsanguis et mortuus concidisti,

id. Pis. 36, 88:

hostes enervati atque exsangues,

id. Sest. 10, 24:

exsanguia corpora mortuorum,

id. Verr. 2, 5, 49, § 130:

umbrae,

Verg. A. 6, 401.—

B.

Transf., pale, wan: genae, Poët. ap. Cic. Tusc. 3, 12, 26:

exsanguis metu,

Ov. M. 9, 224; cf.:

diffugimus visu exsangues,

Verg. A. 2, 212:

herbae,

Ov. M. 4, 267.— Act.:

cuminum,

making pale, Hor. Ep. 1, 19, 18 (cf.:

cuminum omne pallorem bibentibus gignit,

Plin. 20, 14, 57, § 159 ):

horror,

Claud. in Ruf. 2, 130.—

II.

Trop., powerless, feeble, weak:

aridum et exsangue orationis genus,

Auct. Her. 4, 11, 16; cf.:

exsanguis et attritus,

Tac. Or. 18:

vox nimis exilis et exsanguis,

Gell. 13, 20, 5:

exsangues crudescunt luctibus anni (senectutis),

Stat. Th. 11, 323:

imperium,

id. ib. 5, 325.